Merhaba Sayın Okuyan;
Biliyorum uzuuuuuun bir ara yazamadım sana. Benim yazmamı dört gözle bekliyor muydun? Hayır deme beklediğin ve takiplediğin yazar elbette ben değilim bunu biliyorum. :) Ama olma yolunda ufak tefek adımlar atmaya çalışıyorum. Neyse neden yazmadığımı söyleyeyim; yazmak istemedim! Yokluğum anlaşılır diye bekledim ama beklemekle yetindim ve şimdi yazıyorum. Ve blogdan atılmadığıma da sevindim. :) Bakarsınız kıvırcık patron atıverir. :) Neyse size yazmadığım gün sayısını 10 ile çarparsak soinuçta çıkan sayı kadar önümde fotukopi kağıdı var. Malum Pazartesi vizeler başlıyor. Sınavların başladığı hafta fotokopilerden elde edilen kazançla Türkiye'ye kızlı-erkekli 50 tane eğitimhane yapılır ki bu bir varsayım. :)
Sınavların başlamasıyla ekonomisine can verilen bir abiden söz edeceğim. Burada bir tane çok amaçlı kırtasiye sahibi olan Nevzat abi 17 yıldır esnafmış ve bu yıla kadar esnaflığın getirdiği hoş sohbetini ve güler yüzlülüğünü kaybetmemiş.
Her yaştan müşterinin dükkanına ayak basmasına rağmen sınav haftasında bu sayı öğrenciler sayesinde daha çok artıyor. Bizim fotokopiler baya çok olduğu için biraz fazla durduk dükkanda, o zaman dilimi içerisinde muhabbetin dibine vurduk. Ve gelen bütün öğrenciler “Abi şu kadar bu fotokopisi” diye adamın başının etini yedi biz de dahil. J Peki sınav haftası neden bu kadar ders çalışma isteği olur ki insanda? Son dakikada beyine fazla bilgi yüklendiğinde kısa devre olmaz mı? İnsan sevmediği bir ders için neden bu kadar para harcar ki? Yoksa hepimiz 100 beklerken 99 alıp, zırlayan insanlar mıyız? Neyin vizesini veriyoruz ki acaba? Vizeden geçtik diyelim e sonra nere gitcez? J Ne için vize alıyoruz? Bence öğretmenin gözüne girmeye vize alıyoruz. Ben şahsen sevmediğim bir öğretmenin dersine o kadar çok çalışmam ki. J
Öğretmenler günü de yaklaşıyor. Onu da aradan çıkarayım dedim. J Her öğrencinin hayatında bir veya iki adet; öğretmenliği kendi benliğine alıştırmış şirin öğretmenleri vardır. Benim de var. Üstaddır kendisi, bana mesleğimi sevdiren tek insan. Ben en çok onun derslerine çalışmışımdır ama yine zayıf almışımdır. :D Çalışkan olmaya çalışan ama hep eline yüzüne bulaştıran biri olarak; hocam ne çekmişsiniz benden be. :D
Yazının sonunu şöyle getireyim; Allah bu sınav haftasında bütün öğrenci arkadaşların attıklarını tuttursun diyeyim ve beni bekleyen saçma sapan fotokopilerime geri döneyim. J
Biliyorum uzuuuuuun bir ara yazamadım sana. Benim yazmamı dört gözle bekliyor muydun? Hayır deme beklediğin ve takiplediğin yazar elbette ben değilim bunu biliyorum. :) Ama olma yolunda ufak tefek adımlar atmaya çalışıyorum. Neyse neden yazmadığımı söyleyeyim; yazmak istemedim! Yokluğum anlaşılır diye bekledim ama beklemekle yetindim ve şimdi yazıyorum. Ve blogdan atılmadığıma da sevindim. :) Bakarsınız kıvırcık patron atıverir. :) Neyse size yazmadığım gün sayısını 10 ile çarparsak soinuçta çıkan sayı kadar önümde fotukopi kağıdı var. Malum Pazartesi vizeler başlıyor. Sınavların başladığı hafta fotokopilerden elde edilen kazançla Türkiye'ye kızlı-erkekli 50 tane eğitimhane yapılır ki bu bir varsayım. :)
Sınavların başlamasıyla ekonomisine can verilen bir abiden söz edeceğim. Burada bir tane çok amaçlı kırtasiye sahibi olan Nevzat abi 17 yıldır esnafmış ve bu yıla kadar esnaflığın getirdiği hoş sohbetini ve güler yüzlülüğünü kaybetmemiş.
Her yaştan müşterinin dükkanına ayak basmasına rağmen sınav haftasında bu sayı öğrenciler sayesinde daha çok artıyor. Bizim fotokopiler baya çok olduğu için biraz fazla durduk dükkanda, o zaman dilimi içerisinde muhabbetin dibine vurduk. Ve gelen bütün öğrenciler “Abi şu kadar bu fotokopisi” diye adamın başının etini yedi biz de dahil. J Peki sınav haftası neden bu kadar ders çalışma isteği olur ki insanda? Son dakikada beyine fazla bilgi yüklendiğinde kısa devre olmaz mı? İnsan sevmediği bir ders için neden bu kadar para harcar ki? Yoksa hepimiz 100 beklerken 99 alıp, zırlayan insanlar mıyız? Neyin vizesini veriyoruz ki acaba? Vizeden geçtik diyelim e sonra nere gitcez? J Ne için vize alıyoruz? Bence öğretmenin gözüne girmeye vize alıyoruz. Ben şahsen sevmediğim bir öğretmenin dersine o kadar çok çalışmam ki. J
Öğretmenler günü de yaklaşıyor. Onu da aradan çıkarayım dedim. J Her öğrencinin hayatında bir veya iki adet; öğretmenliği kendi benliğine alıştırmış şirin öğretmenleri vardır. Benim de var. Üstaddır kendisi, bana mesleğimi sevdiren tek insan. Ben en çok onun derslerine çalışmışımdır ama yine zayıf almışımdır. :D Çalışkan olmaya çalışan ama hep eline yüzüne bulaştıran biri olarak; hocam ne çekmişsiniz benden be. :D
Yazının sonunu şöyle getireyim; Allah bu sınav haftasında bütün öğrenci arkadaşların attıklarını tuttursun diyeyim ve beni bekleyen saçma sapan fotokopilerime geri döneyim. J